۩~ گروه مذهبی ، فرهنگی ♥ تاخدا ♥ ~۩

از مقدم تو عشق شکرخند زند

ما را به ولایتتو پیوند زند

از یمن ولادت تو زیباست اگر

بر ام بنین فاطمه لبخند زند

پسري از مرد بزرگي پرسيد

چرا هر چه ناله و زاري ميكنم

اقا امام زمان رو ديدار نميكنم!؟

مرد بزرگ كلى نمك به ان پسر خوراند

و فرداي آن روز از پسر پرسيد چه خوابى ديدي؟

پسر جواب داد ديشب را تماما خواب دريا ديدم-

ان بزرگ فرمود تشنه اب بودي دريا ديدي-

برو تشنه ديدار اقا باش همچون تشنگيت

به آب،تا او را ببيني.

...

"آقـــــای" مــــن....

قــــرار نیســـت فقــــط غـــروبــهای

"پنجشنــبه" تــا غـــروب "جمـــعه"

ســــراغـــت را بگـــیریــــم.....

قـــرار نیســـت فقـــط "جمــــعه هــا

" انتـــظار "ظــــهورت" را بکشیــــم....

آری......

"شنــــبه" هـــــم مــــی شـــود از "دوریــت" نـالــه ســر داد....

"یکشنـــبه" هـــم مـــی شـــود "انتــــظارت" را کشــــید....

"دوشنــــبه" هــــم مـــی شـــود دنـــبال "گمشـــده" گشـــت....

"ســـه شنــبه" هـــم مـــی شــود بــا "آقــا" درد دل کــــرد....

"چــهارشنــبه" هــم مـــی شــود

بـه خــاطــر "آقــا" گــــناه نکــرد....

یــا بـــنَ الحَــــسَن

دوریــــت "درد" بــی "درمـــان" اســت

ای "پســـر فــاطمـــه"

امـــروز "جمعـــه" نیســـت امـــا. . . .

"دلـــم" بـــرایــت "تنـــگ" اســت....

"اَلــــسَّلامُــ عَــــلَیک یــا اَبــا صـــالِــــح اَلـــــمَهدی"{عـــــج}

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین یحیی صادقی در گفت وگویی

 سرّ باب الحوائجی حضرت عباس‌(ع) را تشریح کرد.

خلاصه این گفتوگو به شرح زیر است. وی می گوید:

« و أبلی بلاء حسنا » عباس بن علی‌(ع)، مبتلا به آزمون سخت شد

و ایثار و جان‌فشانی کرد و سر فراز بیرون آمد

در بیان اینکه چرا او «باب الحوائح» الی الله است و هر گرفتار و دردمندی به او متوسل می‌شود

و حاجت می‌گیرد،علل مختلفی ذکر کرده‌اند که چرا او باب‌الحوائج الی الله است آیا به خاطر این است

که دست خود را از دست داد

یا به خاطر این بود که فرقش شکاف برداشته است یا...

«از حسن روی یوسف دست بریده سهل است / در کوی دلبر ما سرها بریده بینی»

بوی خوب خدا

این چه مولودی است که با آمدنش، اشک میهمان چشمان

پدر است و این چه مولودی است که با آمدنش،

سرزمینی به نام کـــربلا، از شرمساری درهم خمیده می شود؟!

کو آن تصویر خون آلود سرهای بر نیزه و لب های ترک خورده

از عطش و کمی بالاتر، فرشتگان سر بر زانوی غم هشته؟!

حسین می آید؛ به رنگ سرخ غروب دلگیر همیشه تاریخ.

حسین می آید؛ با گلویی درخشان از نوری که

سال ها بعد،حکایت ها خواهد گفت.

و من اکنون چه شادم از آمدنش که اگر نمی آمد

من هیچ بهره از اشک و افتخار نمی یافتم و

خون، چه کم بها می شد، اگر نبود عاشورای تو!

مبارک باد آمدنت!

چون آمدی تا سفینه نجاتمان شوی و چراغ هدایت

و حسینمان باشی و اشک هایمان برای تو

آتش دوزخ از جسم ضعیفمان بر گیرد.

یا اباعبداللّه ! ای کودک علی!

ببین چه کردی با عالمی که حتی در آمدنت نیز چشم ها اشکبار است.

و ما دانستیم خدا چگونه بنده اش را عزیز می گرداند

اگر بخواهد ای مولود پاک!

نسیم شادی من از آمدنت از این است تا بیاموزم که

چگونه وفادار بمانم به دینم و چگونه با غربت و شرف، سر بر خاک نهم.

و ببینم این بدن خاکی، چگونه می تواند تا اوج علیین

پرواز کند، تا بوی خوب خدا.

مبارک باد آمدنت!

امروز، دست های کوچکت را ای نوزاد فاطمه!

به شفاعت می طلبم؛ و همین نزدیکی ها، در سایه ظهر

گرم دهه عاشورا، سر خونین بر نیزه سوارت را نیز.

سلام بر تو و روزی که زاده شدی، یا حسین!

مبارک باد آمدنت بر همه جستجوگران افتخار!